Merhaba!!!

Herkese yeniden merhaba. Biraz arayı fazla açtık biliyorum. Ama Türkiye'ye gittik uzun bir süre. Gerçi hiç de uzun değildi ama bir çok ballimi görebildim.


Çok eşyamız vardı. İki büyük bavul, iki ufak bavul, annemin çantası ki hep benim malzemelerim ile dolu idi ve benim arabam. Annem ve babam sadece iki çift elbise aldılar yanlarına. Geri kalanlar hep benimdi bir de hediyeler vardı.
3 Temmuzda yola çıktık. Evin yanındaki otelden Narita Havalanına giden bir otobüse bindik. Fotoğrafta otobüsteki halimi görebilirsiniz.
Neyse, İngiliz Havayolları ile Londra aktarmalı gittigimiz için Narita'da 1. terminale gittik. Orada sabah kahvaltımı yaptırdı annem bana. Hiç alışverişe vakti kalmadığı için pek sevinemedi bu duruma ama benim keyfim yerinde idi.

Uçakta rahat bir yolculuk geçirdim. Bakın nasıl da kurulmuşum koltuğa...Uyuyana kadar biraz vakit geçti ama olsun. Bir de annem ve babam pek, daha dogrusu hiç dinlenemediler. Eh, biraz acemilik var ne de olsa.
Londra'ya inmeye bir saat kala, kaptan bir anons yaptı ve tüm yolcu bavullarının güvenlik nedeni ile teslim alınması lazım dedi. Bizim bavullar İstanbul'a gidecekti normalde. İnince babam 3, 4 görevliye sordu ama herkes gerek yok dedi. Bu arada annemler düğünde hediye olarak götürecekleri Chopstick ve yelpazeleri unuttuklarını farkettiler. Çok komikti suratları bu esnada.
İstanbul uçağına binerken benim emziğimi üst rafa koymuşlar akıllılar. Uçak kalkana kadar biraz zırıltı yapınca babam mandalina verdi de uyudum tekrar. Sonra emzik geldi de affettim kerataları yoksa işleri boru idi boru.

İstanbul'a bir saat gecikmeli indik. Gece saat yarım idi galiba. Buğra amca bizi bekliyordu ama malesef bavullarımız kayıp olduğu için onların işlemleri ile ilgilendi babam. Bir saate yakın sürdü o yüzden işler.

Sonra Buğra Amca ile Esra Teyzemin evine gittik. Onları çok sevdim. Hemen yakınlaştık zaten. Buğra Amca çok güldürdü beni.








Yorgunluktan annem ile bayağı bir uyumuşuz da hiç farkında değiliz valla...

Maceraların devamı geliyor merak etmeyin...