Elma Yer Iken

Merhaba...

Artık kendi başıma yemek yiyorum ya güya, babamın verdiği elma ile uğraşır iken bazen sinirlenip elmayı elimden fırlatıyormuşum. Sebebini bilmiyor babamlar şimdilik. Bu aralar yeni bazı sesler çıkarmaya başladım. Kendi kendime oluyor genelde bunlar. Bir anlamları da yok çoğunluk ile. Bakalım önce hangi kelimeyi öğreneceğim...

Neyse, henüz fotolarını koymadı babam ama yeni arkadaşlarım var artık. Singapur'dan gelen Ute ailesi. Tamer amca, Arın teyze, Emre Ağabey ve Batu. Batu ile ben aynı gün de doğmuşuz. Geçen pazar günü bize geldiler. Ben çok eğlendim. En kısa zamanda tekrar onları görmek istiyorum. Emre ağabeyim beni çok güldürdü. Bize yakın oturuyorlar hem. Biraz daha büyüyünce hep birlikte oynarız onlarla....

Bir de yeni bir babaannem olmuş benim. Kanada'da yaşayan Utku amcamın annesi Ayşe Sıdıka Karaaslan. Osaka Gezime yazı yazmış. Çok sevindim. Ayşe babaanne, hiç izine gerek yok istediğiniz kadar beni sevebilirsiniz. Utku amcama da çok selamlar buradan. Onun da yorumlarını bekliyorum.